A Melancolía de Sabra
Llora el
piano,
Satie desgrana
el llanto:
lluvia otoñal.
Melancolía,
Sabra compone
versos
de amor
nostálgico.
Con gran
belleza
construiste
estos versos:
puesta de sol.
Félix
Imagen:https://www.google.com/
Vivències
Tot un mes d’escriptures
anant abordant temes
parlant de mar, de cel,
deserts i solituds;
diferents enyorances
vivències i sentiments,
totes ben expressades
fent cadena de versos,
en febrer de traspàs
que ara tot just acaba,
aquest any dos mil dotze
de crisis i sequera
vivències de poetes
han sorgit de la cendra.
Inma Cauhé
Imagen:https://www.google.com/
Tus ojos
Tus ojos bellos me
llevaron al cielo,
tu mirada estaba
llena de primavera
y mis labios
locos por besar tu
boca.
El silencio brillaba
en tu cara inocente
y allí nos quedamos,
solos con tu mirada
y escuchando callados
el murmullo de mi
alma.
Mis manos eran
mariposas enredadas,
mi mirada me llevaba
a tu corazón
y el momento era
duce.
De mi boca no salían
palabras,
tu aroma invadía mi
cuerpo
y era como oler el
amor
formado por rosas
traídas por el aire.
Una dulce melodía se
oía a lo lejos,
te tomé las manos
frías
y al compás de la
lluvia bailamos
mientras una dulzura
se instalaba en mi corazón
como si las hadas
batieran sus alas
para acariciarlo.
Yo buscaba tu amor y
me abrazaste,
lentamente me
llevaste hasta tu reino
lleno de estrellas
y desconocido para
mí.
Me ofreciste caricias
y besos.
tantos,
que quedaron escritos
en la luna;
y tantos te robé
que mi locura se
quedó llena y desbordada.
Te fuiste con las
palomas,
y ahora,
que te veo construir
un nuevo reino,
me quedaré contigo
en cada noche de
luciérnagas,
dormida y tranquila.
degustando
el hermoso regalo del
amor
del que los girasoles
que entre las nubes
bailan
fuero portadores.
Te quiero, amor, te
quiero,
sigo enamorada
tanto y tanto
que amarte así es un sueño.
Maggie Carson
Imagen:https://www.google.com/